zondag 8 maart 2015

Gelezen in februari

Jij (Caroline Kepnes) ***

Een thriller. Niet mijn ding dus maar ik lees er toch minstens 1 per jaar voor mijn werk. Zodat ik ook wat betreft thrillers iets vanuit eigen ervaring kan aanraden. Toch beviel deze mij een beetje. Originele opzet.


Recensie (Bron: De VLACC, zoeken.bibliotheek.be)

Een in de media (romans, films en tv-programma’s) levende werknemer in een boekhandel in New York wordt in enkele minuten verliefd op een klant. Alsof dit doodnormaal is en niets crimineels heeft, begint hij haar te stalken en hackt haar mobiele telefoon, al of niet verzonden sms’jes en e-mails, facebook- en twitteruitingen, digitale foto’s. Hij dringt fysiek in haar appartement en computer binnen, manipuleert haar leven en dat van haar contacten. Hij brengt haar leven digitaal in kaart en weet het inderdaad naar zijn hand te zetten. De maandenlang afgewezen minnaar lijkt via oneindig lange omwegen, via vele soorten media te slagen in zijn ultieme doel, haar als minnares en tezijnertijd als zijn vrouw te bezitten. Hij heeft heel geduldig een fantasiewereld opgebouwd - waarin echter geen plaats is voor een vrouw die (ondanks zijn manipulaties en totale onbegrip van echte liefde en erotiek en voor levensvoorwaarden als privacy) in staat is deze enge freak te ontmaskeren. Totdat zij zijn geheim ontdekt. Wijdlopige, niet altijd geloofwaardige thriller, maar redelijk geslaagde waarschuwing tegen het door telecommunicatie mogelijk geworden voyeurisme. Spannend, met dipjes.


Dit zijn de namen (Tommy Wieringa) ***

Goed geschreven. Maar het verhaal komt traag op gang. Mooie zinnen echter. Geen echte aanrader. Binnenkort bespreken we het in onze leesclub van het werk. 

Recensie (Bron: De VLACC, zoeken.bibliotheek.be)

Tommy Wieringa (1967) kiest niet de gemakkelijkste weg. Hij borduurt niet voort op het succes van 'Joe Speedboot', maar zoekt een eigen weg, vol verdieping en vernieuwing. In een fictief Russisch stadje aan de rand van de steppe tobt een politiecommissaris met zijn identiteit. Een groep vluchtelingen komt na een barre tocht meer dood dan levend in het stadje aan. De lotgevallen van al deze stervelingen komen in een krimi-achtige setting bijeen. Het verhaal wordt fragmentarisch verteld en bouwt zich langzaam op, met toenemende spanning. Wieringa beheerst dat perfect. De parallellen met het Oude en Nieuwe Testament, de thema's van verlossing, offer, beloofde land, uitverkorenheid en de vele symbolische verwijzingen naar jodendom en andere religies moeten het verhaal een filosofische dimensie geven, die niet oninteressant, maar soms wat gewild is. Wieringa rijgt pareltjes van formuleringen aaneen met clichématiger taalgebruik en af en toe onhandigheden. Dit neemt niet weg dat dit boek leest als een detective en verre uitsteekt boven de middelmaat van de jongste literaire oogst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten