Jij (Caroline Kepnes) ***
Een thriller. Niet mijn ding dus maar ik lees er toch minstens 1 per jaar voor mijn werk. Zodat ik ook wat betreft thrillers iets vanuit eigen ervaring kan aanraden. Toch beviel deze mij een beetje. Originele opzet.
Recensie (Bron: De VLACC, zoeken.bibliotheek.be)
Een in de media (romans, films en tv-programma’s) levende werknemer in
een boekhandel in New York wordt in enkele minuten verliefd op een
klant. Alsof dit doodnormaal is en niets crimineels heeft, begint hij
haar te stalken en hackt haar mobiele telefoon, al of niet verzonden
sms’jes en e-mails, facebook- en twitteruitingen, digitale foto’s. Hij
dringt fysiek in haar appartement en computer binnen, manipuleert haar
leven en dat van haar contacten. Hij brengt haar leven digitaal in kaart
en weet het inderdaad naar zijn hand te zetten. De maandenlang
afgewezen minnaar lijkt via oneindig lange omwegen, via vele soorten
media te slagen in zijn ultieme doel, haar als minnares en tezijnertijd
als zijn vrouw te bezitten. Hij heeft heel geduldig een fantasiewereld
opgebouwd - waarin echter geen plaats is voor een vrouw die (ondanks
zijn manipulaties en totale onbegrip van echte liefde en erotiek en voor
levensvoorwaarden als privacy) in staat is deze enge freak te
ontmaskeren. Totdat zij zijn geheim ontdekt. Wijdlopige, niet altijd
geloofwaardige thriller, maar redelijk geslaagde waarschuwing tegen het
door telecommunicatie mogelijk geworden voyeurisme. Spannend, met
dipjes.
Dit zijn de namen (Tommy Wieringa) ***
Goed geschreven. Maar het verhaal komt traag op gang. Mooie zinnen echter. Geen echte aanrader. Binnenkort bespreken we het in onze leesclub van het werk.
Recensie (Bron: De VLACC, zoeken.bibliotheek.be)
Tommy Wieringa (1967) kiest niet de gemakkelijkste weg. Hij borduurt
niet voort op het succes van 'Joe Speedboot', maar zoekt een eigen weg,
vol verdieping en vernieuwing. In een fictief Russisch stadje aan de
rand van de steppe tobt een politiecommissaris met zijn identiteit. Een
groep vluchtelingen komt na een barre tocht meer dood dan levend in het
stadje aan. De lotgevallen van al deze stervelingen komen in een
krimi-achtige setting bijeen. Het verhaal wordt fragmentarisch verteld
en bouwt zich langzaam op, met toenemende spanning. Wieringa beheerst
dat perfect. De parallellen met het Oude en Nieuwe Testament, de thema's
van verlossing, offer, beloofde land, uitverkorenheid en de vele
symbolische verwijzingen naar jodendom en andere religies moeten het
verhaal een filosofische dimensie geven, die niet oninteressant, maar
soms wat gewild is. Wieringa rijgt pareltjes van formuleringen aaneen
met clichématiger taalgebruik en af en toe onhandigheden. Dit neemt niet
weg dat dit boek leest als een detective en verre uitsteekt boven de
middelmaat van de jongste literaire oogst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten